Αφήγηση παραμυθιού

Αφήγηση παραμυθιού: Συμβουλές για να περάσετε εσείς καλά και τα παιδιά καλύτερα!

Στην ενότητα "Το παραμύθι ως εργαλείο πολύπλευρης ανάπτυξης του παιδιού" παρουσιάσαμε απλές πρακτικές για να ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει στην αφήγηση του παραμυθιού εκφράζοντας συναισθήματα, προτείνοντας λύσεις και κάνοντας "μαντεψιές".

Σχετικά λοιπόν με τη διαδικασία αυτή καλό είναι να έχετε υπόψη σας και τα εξής:

• Είναι γεγονός ότι από τις πρώτες φορές, το παιδί θα προσέξει ότι κάτι κάνετε διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως, δηλαδή δεν διαβάζετε το παραμύθι ακολουθώντας γράμμα-γράμμα το βιβλίο, αλλά «λέτε και δικά σας» ή «δεν κοιτάτε μέσα», όπως λένε τα παιδιά. Το παιδί θα παραξενευτεί για το πώς καταφέρνετε να ξεφύγετε από το «γράμμα του βιβλίου» και θ’ αναρωτηθεί εάν πρέπει να γίνεται αυτό. Τότε μπορείτε να πείτε στο παιδί ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να λέμε παραμύθια: μπορούμε να τα διαβάζουμε, μπορούμε να τα διαβάζουμε και να τα παίζουμε συγχρόνως, μπορούμε να τα φτιάχνουμε.

• Είναι πιθανό τις πρώτες φορές το παιδί να μην ανταποκριθεί όσο θα περιμένατε στις ερωτήσεις-αφορμές που του δίνετε για να μιλήσει και να έχει ενεργό ρόλο στην αφήγηση. Αυτό είναι λογικό, ειδικά εάν έχει συνηθίσει για πολλά χρόνια σε ένα άλλο μοτίβο αφήγησης παραμυθιού (όπου εσείς διαβάζετε – αυτό ακούει). Εάν λοιπόν το παιδί δυσκολεύεται να αφήσει τη φαντασία και το λόγο ελεύθερα, απλώς δώστε του χρόνο και μικρές «βοήθειες» (π.χ. Για να κλείσουμε τα μάτια μας και να δούμε ποια ζώα κυκλοφορούν στη ζούγκλα. Έχει κότες;). Θα του δώσετε χρόνο και θα διαπιστώσετε ότι το παιδί σιγά-σιγά όχι μόνο θ’ αρχίσει ν’ απελευθερώνεται, αλλά θα ξεκινήσει μ’ ενθουσιασμό να φτιάχνει τα δικά του παραμύθια. Μπορεί δηλαδή μια μέρα να σας πει ''Σήμερα θα σου πω εγώ ένα παραμύθι".

• Εάν έχετε περισσότερα από 1 παιδιά, μπορείτε να τους διαβάζετε/λέτε/παίζετε συγχρόνως το ίδιο παραμύθι (εφόσον οι ηλικίες δεν είναι πολύ διαφορετικές). Απλώς να έχετε υπόψη σας 4 πράγματα, ώστε κάθε παιδί να μπορέσει να βιώσει και να απολαύσει το παραμύθι ως δική τους προσωπική ιστορία:
  • Σε κάθε ερώτηση-σχόλιο θ’ απαντούν όλα τα παιδιά (και όχι μόνο ένα ούτε μόνο όποιος προλάβει πρώτος)
  • Δεν θα κάνετε συγκρίσεις και αξιολογήσεις σχετικά με το τι είπε κάθε παιδί.
  • Δεν θα επιτρέπετε στα μεγαλύτερα παιδιά να σχολιάζουν υποτιμητικά αυτά που λένε τα μικρότερα, αλλά μπορούν τα τους δίνουν επεξηγήσεις που θα τα βοηθήσουν να καταλάβουν καλύτερα αυτό που συμβαίνει στο παραμύθι.
  • Εάν ένα παιδί από ανασφάλεια ή αμηχανία πει ό,τι και το αδερφάκι του, δεν είναι σωστό να το επικρίνουμε και να το προσβάλλουμε (π.χ. «Μη λες ό,τι και η αδερφή σου. Δεν έχεις δική σου γνώμη; Παπαγάλος είσαι;»). Είναι προτιμότερο να το βοηθήσουμε να «δουλέψει» τα συναισθήματα και τις λέξεις λίγο περισσότερο (π.χ. «Α, νομίζεις ότι θα θυμώσει. Λες ότι θα θυμώσει πολύ ή έτσι κι έτσι;».

• Δείξτε ενδιαφέρον για τις περιγραφές και τα σχόλια του παιδιού. Εκφράστε την περιέργειά σας για αυτό που έχει να πει. Γελάστε! Είναι βέβαιο ότι θα εκπλαγείτε από αυτά που θα σας πουν και θα περάσετε εσείς καλά και τα παιδιά καλύτερα.

Δημοσιεύτηκε στην παραπάκω ιστοσελίδα