Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Ο Μάρτιος



Από τη Λαογραφία του  Μαρτίου

Η παράδοση της λιθωμένης γριάς
Τα απρόοπτα της βαρυχειμωνιάς που συνήθως επιφυλάσσουν οι τελευταίες ημέρες του Μάρτη, οι «μέρες της γριάς» όπως λέγονται, θέλει να εξηγήσει η παράδοση της «λιθωμένης γριάς».
"Ητανε μια φορά μια γριά κι είχε κάτι κατσικάκια. Ο Μάρτης τότε είχε εικοσιοχτώ ημέρες και ο Φλεβάρης τριανταμία.
Ήρθε λοιπόν εκείνη την εποχή ο Μάρτης κι επέρασε χωρίς να κάμει χειμώνα και η γριά από τη χαρά της που βγήκανε πέρα καλά τα πράματα της, ξεγελάστηκε και είπε:
«Πρίτσι Μάρτη μου, στην πομπή σου. Μπήκες, βγήκες τίποτα δε μου έκανες. Τα αρνάκια και τα κατσικάκια μου τα ξεχείμασα».
Τότε ο Μάρτης πείσμωσε και δανείστηκε τρεις ημέρες απ' το Φλεβάρη και έριξε χιόνια πολλά.
Ήταν τόσο άσχημος ο καιρός, που η γριά και τα ζωντανά της πέτρωσαν από το κρύο.
Για αυτό που έπαθε εκείνη η γριά, τις τρεις τελευταίες ημέρες του Μάρτη τις λένε ημέρες των γριών.
Σε κάποια χωριά ονοματίζουνε κάθε μία από αυτές τις ημέρες με το όνομα μίας από τις πιο ηλικιωμένες γριές του χωριού. Αν τύχει καλή ημέρα θεωρούν πως η γριά είναι καλή, ενώ αν τύχει κακοκαιρία λένε πως έγινε από την κακία της γριάς.
Από τότε λένε ότι έχει ο Μάρτης τριανταμία ημέρες και ο Φλεβάρης εικοσιοχτώ. Για αυτό άλλωστε το λένε κουτσό και κουτσοφλέβαρο.

Δημοσιεύθηκε στην  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΑ

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η κυρά Σαρακοστή μας

Την ζωγραφίσαμε με τέμπερες,της φτιάξαμε και ένα πράσινο καλαθάκι,αντί για πόδια της βάλαμε επτά πασχαλινά αυγά, μιας και θα μας φέρει το Πάσχα, κάθε αυγό έχει διαφορετικό χρώμα ,ένα για κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου, σύνολο επτά αυγά,κάθε βδομάδα , θα κόβουμε ένα αυγό και θα το τοποθετούμε στο πράσινο καλάθι..



Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

το αποκριάτικο μας πάρτυ

Χορέψαμε πολύ πάρα ,πάρα πολύ,δημιουργήσαμε και το δικό μας βίντεο κλίπ,μα πιο πολύ μας ενθουσίασε η πινιάτα

                      αν θέλετε να δείτε πως παίζεται η πινιάτα κάντε κλίκ στον παρακάτω τίτλο

                                                                 πινιάτα
στο δικό μας πινιάτα δεν χρησιμοποιήσαμε σχοινί , είχε πολύχρωμες κορδέλες καιτα παιδιά κράτησαν από μία κορδέλα όπως και στο γαιτανάκι, στη συνέχεια τράβηξαν με δύναμη την κορδέλα τους και γέμισε η αίθουσα με παιχνίδια και καραμέλες,είχαμε ένα πινιάτα για τα κορίτσια και ένα για τα αγόρια

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

σε ΄ όλους τους φίλους του 1ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Κερατσινίου, μικρούς και μεγάλους

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Μεταμφιέσεις

   Σήμερα  μιλήσαμε για τις μεταμφιέσεις-μεταμορφώσεις.  Το παραμύθι το κουρδιστό αυγό του Χρήστου Μπουλώτη, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας  γνώρισε  ένα διαφορετικό τρόπο  μεταμφίεσης  μέσα από την ιστορία  ενός  ξεχωριστού  αυγού ,που ήθελε να μεταμφιεστεί σε ανθρωπάκι...και η περιπέτεια ξεκινά....
 

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Μάσκες...πάζλ...κλόουν

                                                                            λευκή μάσκα

                                                                          αφρικάνικη μάσκα

                                                         ένα παιχνιδιάρικο πάζλ
                                                                το πρωτότυπο
και των παιδιών,το ζωγραφίζουν, το κόβουν και το συνθέτουν, όπως τους αρέσει



                                                         κλόουν...κλόουν


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Οι χαρταετοί

                                          θα χρειαστείτε πολύχρωμα τετράγωνα κανσόν

                                         την φαντασία των μικρών παιδιών


και αρκετές κορδέλες από γκοφρέ χαρτί

κάνοντας κλικ στον υπογραμμισμένο σύνδεσμο

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Τσικνοπέμπτη στο νηπιαγωγείο

 Σήμερα το νηπιαγωγείο μας μύρισε Τσικνοπέμπτη....ψήσαμε ,χορέψαμε ,τραγουδήσαμε ,φορέσαμε και  τις μάσκες μας , όπου και αν γυρνούσες το βλέμμα σου έβλεπες γελαστές φατσούλες.
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ,ΕΙΜΑΣΤΕ  ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ,ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
                                                ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Το έθιμο της Τσικνοπέμπτης

Το έθιμο της Τσικνοπέμπτης


    Η Τσικνοπέμπτη, είναι ένα έθιμο στην Ελλάδα την περίοδο του καρνάβαλου το οποίο έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στους αιώνες.
Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.
Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα. Στις μέρες μας η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς.
Κατά την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος όλη την εβδομάδα, ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή.
Οι διάφοροι τρόποι ετοιμασίας των πιάτων με κρέας είναι τόσο ποικίλοι όσο και οι τοπικές παραδόσεις. Μαζί με αυτά, υπάρχει και η παράδοση του μασκαρέματος. Αυτή προέρχεται από την ειδωλολατρική παράδοση του μασκαρέματος για να διώξουν τα κακά πνεύματα του χειμώνα και να εξασφαλίσουν μια επιτυχημένη ανοιξιάτικη σοδειά από την σπορά του φθινοπώρου.







Ευχαριστήριο

Ευχαριστούμε πολύ το Ίδρυμα Βασιλείου Γ. Μελά για τον ηλεκτρονικό υπολογιστή ,τον οποίο δώρισε στο νηπιαγωγείο μας.

Μάσκες....

η επιλογή της μάσκας έγινε με ψηφοφορία μιας και υπήρχαν πολλές πολλές προτάσεις όπως λιοντάρι, τίγρης ,ελέφαντας,κροκόδειλος, μάγισσα....

Το γαιτανάκι

Το δικό μας γαιτανάκι,ζωγραφική

και κατασκευή,δώδεκα κορδέλες διαφορετικού χρώματος και ένα ξύλινο κοντάρι

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο Αρλεκίνος

   Η ιστορία του Αρλεκίνου


Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.
Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόνταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του. Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.
Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδία ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !
Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !
Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.
Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.
Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.
- Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;
Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.
- Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι.
- Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.
Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.
Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!

                                                                                                                                                                       
                   τα συναισθήματα του Αρλεκίνου
Ο Αρλεκίνος στην αρχή ένιωθε λύπη ,μιας και δεν είχε στολή για το καρναβάλι.Στη συνέχεια πέρασε από τη λύπη στη χαρά και η χαρά του έγινε γέλιο  και χορός.

Αρλεκίνος φτιαγμένος  από πηλό και ζωγραφισμένος με μαρκαδόρους


Αρλεκίνος από ανακυκλωμένο μπουκάλι και ζωγραφισμένος με τέμπερες

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Μουσικά όργανα

Ο κ. Φώντας από την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, έχει μια πλούσια συλλογή από μουσικά όργανα ,τα οποία παρουσιάζει εθελοντικά στα σχολεία.Το νηπιαγωγείο μας, ήταν το πρώτο νηπιαγωγείο που επισκέφθηκε  ύστερα από πρόσκλησή μας και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την άμεση ανταπόκρισή  του .Μας παρουσίασε  ένα μέρος από τη συλλογή του και έδωσε τη δυνατότητα στα παιδιά να γνωρίσουν μουσικά όργανα  τα οποία  δεν είχαν ξαναδεί  να τα παρατηρήσουν και   να τα αγγίξουν  . Στη συνέχεια μας έπαιξε μουσική όχι μόνο με ένα ,αλλά με  όλα τα μουσικά όργανα που είχε φέρει.Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ιδιαίτερη χαρά ,τραγούδησαν ,χόρεψαν ,διασκέδασαν.
                                              ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ











                                      


                                       



Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Τα δάκρυα και το χαμόγελο του κλόουν

Διαβάσαμε το παραμύθι
μιλήσαμε για τα συναισθήματά του και ζωγραφίσαμε τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος κλόουν

έπειτα θυμηθήκαμε από που δανείστηκε τα ρούχα του ο κλόουν

την μπλούζα απο έναν άνθρωπο
το παντελόνι από κάποιον χοντρό
τις τιράντες από κάποιον που του έπεφτε το παντελόνι
τις κάλτσες από έναν πλούσιο
το σακάκι από έναν ψηλό
τα παούτσια από ένα γέρο που περπάτησε πολύ
το καπέλο από ένα υπουργό που όλο καθόταν και δεν έκανε τόποτα
τα λουλούδια τα έκοψε
την καρδιά, του την έδωσε ένα κοριτσάκι
 και το χαμόγελο το πήρε από τα παιδιά


κλόουν, κλόουν, πολλοί ,πολλοί κλόουν  αλλά καθένας  διαφορετικός από τον άλλον.











Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Τα παιδάκια και το εκπαιδευτικό προσωπικό του νηπιαγωγείου μας θα ήθελε να ευχαριστήσει το Ίδρυμα Βασιλείου Γ. Μελά για το εκπαιδευτικό  υλικό .το οποίο προσέφερε στο νηπιαγωγείο μας. 

Απόκριες..Μουσική ...και Συναίσθημα

Ο Πάουλο ντυμένος Αρλεκίνος και ο Πάουλο ντυμένος Πιερότος


Ο Πάουλο κάθεται στην καρέκλα  του,είναι σκεφτικός ,μπορεί και λυπημένος....

Ο Πάουλο είναι όρθιος ,έχει το ένα πόδι μπροστά,κάποιο παιδί είπε ότι μοιάζει να είναι κουτσός σαν τον Φλεβάρη και κοιτάζει κάτι...δεν είναι λυπημένος αλλά ούτε γελάει....

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Μουσική και Συναισθήματα...2

Κιθάρε;  του Λεόνε Άρντο


Ο Αριθμός 7

7 όπως και τα επτά θαύματα
7 όπως και οι μέρες της εβδομάδας
7 όπως και οι επτά νότες
7 όπως και οι πλανήτες που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι
7 όπως και οι επτά νάνοι
7 όπ[ως και τα επτά κατσικάκια
7 όπως και οι ημέρες της δημιουργίας
7 όπως και η επτάλοφη Ρώμη
7 όπως και τα χρώματα του φάσματος
7 όπως και τα μέρη του σώματός μας (κεφάλι,στήθος,στομάχι,χέρια,πόδια)
 ο αριθμός επτά 7 είναι  μαγικός, μπορεί να γίνει με  δύο τέλεια σχήματα  το τετράγωνο και το τρίγωνο.
από μια παρουσίαση τησ Σταματίας Σταμάτη

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Απόκριες στην Ελλάδα

Οι Απόκριες στην Ελλάδα




Οι τελευταίες ημέρες της Αποκριάς θα βρουν τους περισσότερους από εμάς να γιορτάζουμε σε κάποιο από τα Καρναβάλια της Ελλάδας ή και του εξωτερικού. Ποιες είναι οι ρίζες όμως αυτής της γιορτής και ποια τα έθιμα της;

Η αποκριά, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, καθώς μεταμφιέσεις εμφανίζονται γύρω στο 2000 π.Χ. στην Ασία, και συγκεκριμένα στη Μεσοποταμία και τη Βαβυλώνα. "Η δούλα ντύνεται κυρά και ο υπηρέτης αφέντης".

Στον Ελλαδικό χώρο εξαπλώνεται η Διονυσιακή λατρεία από την Αρχαϊκή εποχή και μετά, με διάφορες γιορτές όπως τα Βάκχεια, Κώμοι, Λήναια, Ανθεστήρια. Κάποια στοιχεία τους, τα συναντούμε και σήμερα όπως οι μεταμφιέσεις, οι χοροί, η οινοποσία, και η ευθυμία που γενικευόταν και έφτανε σε επίπεδα παροξυσμού.

Αργότερα, κατά τούς Ρωμαϊκούς χρόνους οργανώνονταν γιορτές προς τιμή του Βάκχου, του Κρόνου, τα Λουπερκάλια και τα Σατουρνάλια. Πρόκειται για συνδυασμό της λατρείας Θεών και της ανάγκης για ψυχαγωγία μέχρι ακολασίας.

Στη Βυζαντινή εποχή εμφανίζονται οι καλένδες με γιορτές και μεταμφιέσεις, που φτάνουν μέχρι και τον "γυναικισμό των στρατιωτών".

Στη Νεώτερη Ελλάδα, κυριαρχούν οι μεταμφιέσεις και η προσωπιδογραφία, κυρίως στη Βόρειο Ελλάδα. "Αι Απόκρεω πανηγυρίζονται πανδήμως και μεγαλοπρεπώς" και συνδέονται άμεσα με τις Βυζαντινές Καλένδες.



Οι εορτασμοί αυτοί, πέρασαν από πολιτισμό σε πολιτισμό δεχόμενοι επιρροές από διάφορες κουλτούρες.

Κύρια στοιχεία της Αποκριάς, είναι το κέφι, η ευτυχία, οι αστεϊσμοί και προπαντός οι μεταμφιέσεις. Στοιχεία που της δίνουν έναν εντελώς ιδιαίτερο τόνο και τη διαφοροποιούν ουσιαστικά από τις άλλες μέρες του χρόνου.

Ο παραδοσιακός εορτασμός της Αποκριάς κορυφώνεται την τελευταία Κυριακή, την Κυριακή της Τυρινής, που λέγεται και Τρανή Αποκριά. «Τσι Μεγάλες Αποκρές κουζουλαίνονται (τρελαίνονται, ξεφαντώνουν) και οι γρες», λέγουν επιγραμματικά στην Κρήτη.

Οι συνεστιάσεις που γίνονται και άλλες μέρες μεταξύ συγγενών και φίλων, στο δείπνο της βραδιάς αυτής, παίρνουν εντονότερο χαρακτήρα. Τα τραγούδια που λέγονται είναι χαρακτηριστικά των αισθημάτων που επικρατούν.

Όπως λένε στην Κίμωλο: «Τούτες οι μέρες το 'χουνε, τούτες οι βδομάδες, οπού 'χει φίλους κράζει τους, οπού 'χει εχθρούς καλεί τους, οπού 'χει στην ξενιτιά στέλνει και φέρνει τους του».

Έθιμα της Αποκριάς

Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, δηλαδή η Κυριακή της Τυροφάγου, είναι συνδεδεμένη και με διάφορες προλήψεις όπως ότι κατά τη διάρκειά της δεν πρέπει κανείς να λούζει τα μαλλιά του, γιατί θα ασπρίσουν ή ότι δεν πρέπει κανείς να παντρεύεται γιατί το ζευγάρι δεν θα περάσει καλά.



Ιδιαίτερη θέση στην αποκριάτικη περίοδο έχει η Πέμπτη της Κρεατινής εβδομάδας, η λεγόμενη Τσικνοπέμπτη, γιατί την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ενώ παλιότερα έλιωναν το λίπος από τα χοιρινά και η τσίκνα ήταν διάχυτη παντού.

Την «Κυριακή της Απόκρεω» στο νομό Πέλλας, οι νοικοκυρές έσφαζαν έναν πετεινό, τον οποίο μαγείρευαν με ρύζι και έπειτα έτρωγε όλη η οικογένεια. Την ίδια ημέρα έφτιαχναν πίτα μόνο με φύλλα. Έπειτα άρχιζε η νηστεία «από κρέας». Κρέας έτρωγαν ξανά την ημέρα του Πάσχα.

Η εβδομάδα μετά την Κυριακή της Αποκριάς μέχρι την «Κυριακή της Τυροφάγου» λεγόταν «άσπρη εβδομάδα», γιατί υπήρχε η συνήθεια να τρώνε γαλακτοκομικά προϊόντα και αυγά. Οι γυναίκες δεν λούζονταν τη βδομάδα αυτή, για να μην ασπρίσουν τα μαλλιά τους, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν.



Την Κυριακή της Τυροφάγου έβγαζαν όργανα στην πλατεία του χωριού και ο κόσμος χόρευε και διασκέδαζε. Πολλοί μασκαρεμένοι γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, όπου οι νοικοκυρές τους έδιναν κάποιο συμβολικό ποσό. Τα παλιά χρόνια οι στολές τους δεν ήταν αγοραστές και βασίζονταν στη φαντασία όσων τις φορούσαν και τις έραβαν και αποτελούνταν από παλιά κομμένα ρούχα.

Το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής γίνονταν και το έθιμο της «συγχώρεσης». Οι κάτοικοι των χωριών επισκέπτονταν τους γονείς τους, τα πεθερικά τους, τους παππούδες, τους κουμπάρους τους και αφού τους φιλούσαν το χέρι, ζητούσαν «συγχώρεση». Στα παιδιά που πήγαιναν επίσκεψη οι συγγενείς έδιναν λεφτά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το έθιμο του «βρασμένου αυγού», που γίνονταν την ημέρα αυτή όχι μόνο στα χωριά της Αλμωπίας αλλά και σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Η γιαγιά κάθε οικογένειας μάζευε γύρω της τα εγγόνια, ξεφλούδιζε έπειτα ένα βρασμένο αυγό και το έδενε με μια κλωστή στην άκρη ενός πλάστη. Στη συνέχεια το ακουμπούσε διαδοχικά στα στόματα των εγγονιών, τα οποία είχαν τα χέρια τους πίσω στην πλάτη. Όποιο εγγόνι κατόρθωνε να πιάσει με το στόμα του το αυγό, εκείνο το έτρωγε. Σκοπός του εθίμου αυτού ήταν να «κλείσουν τα στόματα» για τη Σαρακοστή τα οποία ξανάνοιγαν τη Λαμπρή. Στο ίδιο παιδί η γιαγιά έδινε χαλβά ή λεφτά για να αγοράσει καραμέλες. Έτσι άρχιζε η Σαρακοστή.



Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της Αποκριάς αποτελούν βέβαια οι μεταμφιέσεις, που συνεχίζονται σε μεγάλο βαθμό ως σήμερα. Στο Σοχό οι μεταμφιέσεις, στα Καρναβάλια, είναι ντυμένοι με τομάρια από μαύρους τράγους και ζωσμένοι μεγάλα κουδούνια. Στη Νάουσα πρωταγωνιστούν οι Μπούλες, άντρες ντυμένοι γυναικεία, και οι Γενίτσαροι, με φουστανέλες και ιδιόμορφη μάσκα, που γυρίζουν παρέες παρέες τους δρόμους και τις πλατείες χορεύοντας με ειδικό τυπικό τρόπο. Στη Σκύρο, το γραφικό αιγαιοπελαγίτικο νησί με τόσο αξιόλογο και ιδιότυπο λαϊκό πολιτισμό, παίρνει επίσης τη δική του μορφή.

Οι μεταμφιεσμένοι, οι Γέροι, με ζωόμορφη όψη και ζωσμένοι πολλά κουδούνια και οι Κορέλες, άντρες ντυμένοι γυναικεία, γυρίζουν δρόμους και σπίτια σηκώνοντας το νησί με χαρούμενες φωνές, ορχηστρικές κινήσεις, τραγούδια, χορούς και προπαντός με τους δυνατούς και αρμονικούς χτύπους των κουδουνιών.

Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων


Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Το τραγούδι των σειρήνων

Ο Οδυσσέας άκουσε το τραγούδι των σειρήνων ,αλλά μιας και ήταν δεμένος στο κατάρτι του πλοίου δεν κατάφερε να μαγευτεί και να τις ακολουθήσει.

παρατηρήσαμε τον παρακάτω πίνακα,βρήκαμε ότι οι σειρήνες είναι  τρεις και ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του τέσσερις,όλοι μαζί  είναι επτά, εμπέδωση του αριθμού 7 (επτά)


μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο κάνοντας κλικ στον παρακάτω τίτλο

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ορφέας και η Ευρυδίκη

Η μουσική του Ορφέα ήταν χαρούμενη γιατί ήταν ευτυχισμένος με την Ευρυδίκη,Όταν εκείνη χάθηκε η μουσική του έγινε λυπημένη , γιατί ήταν και εκείνος λυπημένος.