ΑΕΡΑ....
βροντοφώναξαν οι Έλληνες πολεμώντας στα χιονισμένα βουνά .....με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ξεκίνησε ένας κύκλος συζητήσεων για τη βαρβαρότητα του πολέμου και την χαρά της ειρήνης.Τα παιδιά αρχικά εξέφρασαν την σκέψη τους μέσα από την ζωγραφική.
ένωσαν τα χέρια τους
ζητώντας να σταματήσουν οι πόλεμοι.....θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ
με τη βοήθεια μιας αριθμογραμμής προσεγγίσαμε την χρονική τοποθέτηση των γεγονότων του 1940.
φωνάξαμε δυνατά ΟΧΙ
στη συνέχεια παρατηρήσαμε φωτογραφικό υλικό εκείνης της εποχής και δημιουργήσαμε διαλόγους.
Ο πόλεμος είναι άσχημος, είναι τρομακτικός επεσήμαναν τα παιδιά. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να τον ξορκίσουμε...Να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο, να μην ξαναγίνει ποτέ ξανά πόλεμος. Να όπως έκανε η Saba Jallas...μία καλλιτέχνιδα από την Υεμένη η οποία θέλοντας να ξορκίσει τα αρνητικά συναισθήματα του εμφύλιου και να στείλει μηνύματα αγάπης και ελπίδας μέσα από τις εικόνες βίας και καταστροφής που έβλεπε καθημερινά γύρω της, φωτογράφιζε τους βομβαρδισμούς και κατόπιν επεξεργαζόταν τις φωτογραφίες σε εικόνες που θα ήθελε να υπερισχύσουν, αντί για τις εικόνες θανάτου. Τα παιδιά αρχικά παρατήρησαν τις φωτογραφίες των βομβαρδισμών και με τη φαντασία τους πρότειναν εναλλακτικές εικόνες. Οι σκέψεις έπεφταν βροχή...Κυρία εγώ βλέπω ένα αερόστατο..κι εγώ ένα μπαλόνι...εμένα μου θυμίζει ένα τρένο...
έπειτα είδαμε τις επεξεργασμένες εικόνες...
η ιδέα μας ενθουσίασε κι έτσι δανειστήκαμε δύο έργα ενός άλλου σπουδαίου καλλιτέχνη, του Bansky, από τα οποία είχαν αφαιρεθεί κάποια στοιχεία για να τα συμπληρώσουμε με τις δικές μας μοναδικές ιδέες. Έτσι δημιουργήσαμε τα δικά μας αντιπολεμικά γκράφιτι...
είδαμε τα αυθεντικά έργα.
διαβάσαμε το παραμύθι
η ειρήνη ανθίζει σαν ένα μικρό σποράκι..αδράξαμε την ευκαιρία να φυτέψουμε το δικό μας σποράκι, χρησιμοποιώντας σπόρους που μας πρόσφερε, το μικρό χωράφι
ανακατέψαμε το χώμα με το προϊόν της κομποστοποίησης
ρίξαμε τα σποράκια
νερό
και θα περιμένουμε ...άραγε θα φυτρώσει και θα μεγαλώσει σαν το σπόρο της ειρήνης;
της ΕΙΡΗΝΗΣ ...
με τη βοήθεια μιας αριθμογραμμής προσεγγίσαμε την χρονική τοποθέτηση των γεγονότων του 1940.
στη συνέχεια παρατηρήσαμε φωτογραφικό υλικό εκείνης της εποχής και δημιουργήσαμε διαλόγους.
Ο πόλεμος είναι άσχημος, είναι τρομακτικός επεσήμαναν τα παιδιά. Μακάρι να υπήρχε τρόπος να τον ξορκίσουμε...Να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο, να μην ξαναγίνει ποτέ ξανά πόλεμος. Να όπως έκανε η Saba Jallas...μία καλλιτέχνιδα από την Υεμένη η οποία θέλοντας να ξορκίσει τα αρνητικά συναισθήματα του εμφύλιου και να στείλει μηνύματα αγάπης και ελπίδας μέσα από τις εικόνες βίας και καταστροφής που έβλεπε καθημερινά γύρω της, φωτογράφιζε τους βομβαρδισμούς και κατόπιν επεξεργαζόταν τις φωτογραφίες σε εικόνες που θα ήθελε να υπερισχύσουν, αντί για τις εικόνες θανάτου. Τα παιδιά αρχικά παρατήρησαν τις φωτογραφίες των βομβαρδισμών και με τη φαντασία τους πρότειναν εναλλακτικές εικόνες. Οι σκέψεις έπεφταν βροχή...Κυρία εγώ βλέπω ένα αερόστατο..κι εγώ ένα μπαλόνι...εμένα μου θυμίζει ένα τρένο...
έπειτα είδαμε τις επεξεργασμένες εικόνες...
η ιδέα μας ενθουσίασε κι έτσι δανειστήκαμε δύο έργα ενός άλλου σπουδαίου καλλιτέχνη, του Bansky, από τα οποία είχαν αφαιρεθεί κάποια στοιχεία για να τα συμπληρώσουμε με τις δικές μας μοναδικές ιδέες. Έτσι δημιουργήσαμε τα δικά μας αντιπολεμικά γκράφιτι...
είδαμε τα αυθεντικά έργα.
δουλέψαμε ομαδικά και φτιάξαμε ένα έργο τέχνης με ένα μήνυμα ηχηρό...Όχι πια πόλεμο..μόνο αγάπη...
ανακατέψαμε το χώμα με το προϊόν της κομποστοποίησης
της ΕΙΡΗΝΗΣ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου