Λέσχη Ανάγνωσης

Ο Ντοκ είναι ένα μικρό αγόρι που έβλεπε πολύ τηλεόραση. Οι φίλοι και η μητέρα του, του έκαναν πολλές παρατηρήσεις σχετικά με αυτό. Αλλά εκείνος δεν ήθελε παρά να παίζει ολημερίς με το τηλεκοντρόλ και να τρώει πατατάκια. Μέχρι που έγινε το κακό και τα μάτια του πόνεσαν πολύ κι η κοιλιά του έγινε στρογγυλή. έτσι η τηλεόραση βγήκε από την πρίζα. Κι εκεί που ο Ντοκ έλεγε ότι τελείωσε η ζωή του, ήρθαν οι φίλοι του και έπαιξαν μαζί για ώρες κι ο Ντοκ πέρασε τέλεια. Και έκανε μια μεγάλη υπόσχεση στον εαυτό του και του φίλους του. ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΙΑ τηλεόραση πολύ.

Το βιβλίο της Π. Διακαινισάκη (εκδ. Κέδρος), "Ποτέ ποτέ πια",  αποτέλεσε την αφορμή για μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με την τηλεόραση που σε όλους αρέσει.
Πόσες ώρες την ημέρα βλέπουμε τηλεόραση;
Πόσες σειρές παρακολουθούμε;

Τι μας προσφέρουν αυτές οι σειρές;
Ποιες οι συνήθειες μας μπροστά στην τηλεόραση;
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αντί να παρακολουθούμε το "χαζοκούτι";
Μεγάλοι προβληματισμοί και μεγάλη συζήτηση. Ωστόσο αποδείχτηκε ότι η τηλεόραση αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο τη ζωή μας και σπαταλάμε πολλές ώρες μπροστά της και μάλιστα κάποιοι χαιρόμαστε πολλοί γι΄ αυτό, αλλά ευτυχώς στο τελικό μέτρημα κέρδισαν οι φίλοι.

Αλλά τουλάχιστον προβληματιστήκαμε και συμφωνήσαμε ότι μπροστά στην τηλεόραση κοιμούνται και σώμα και μυαλό.

Ενώ με τους φίλους μας μπορούμε χίλια δυο παιχνίδια να βρούμε και να διασκεδάσουμε.

Στο τέλος γράψαμε και ζωγραφίσαμε ένα ποίημα που δήλωσε την απόφαση που πήραμε ότι μόνο μισή ώρα την ημέρα θα βλέπουμε τηλεόραση πια. Για να δούμε αν θα το κρατήσουμε.!!!