Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

H Αλκυόνη..κι οι Αλκυονίδες μέρες

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα ,ξάφνου ξεπροβάλλει ο ήλιος, ζεστός και λαμπερός  .....οι γλυκές αυτές χειμωνιάτικες ημέρες, είναι οι γνωστές μας «Αλκυονίδες ημέρες», που σύμφωνα με τον πανάρχαιο μας μύθο, πήραν το όνομά τους από την Αλκυόνα, το ψαροπούλι της ακτής που κλωσά τα αυγά του αυτές τις μέρες.

Η Αλκυόνη, το σημερινό κακόσχημο ψαροπούλι με τα όμορφα φτερά, σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο μας, ήταν κάποτε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου- που ζούσε στ΄ ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν, Ζευς και Ήρα.
Για την ασέβεια τους όμως αυτή προς τον Δία οργίστηκε τόσο πολύ ο πρώτος των Θεών και μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Τρελαμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχε από δω και από εκεί, στις ερημιές στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμιών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Οι Θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτήν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα.
Ωστόσο όμως η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ΄ άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ΄ αυγά τους την Άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, όποτε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαζαν αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Οι Θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δυο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αυγά της.
Σύμφωνα, με μια άλλη εκδοχή του μύθου μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακριά τη σκηνή μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται μέσα στην απελπισία της έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε.
Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες.
Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες εξηγούσαν την ύπαρξη αυτών των ημερών του «καλού/αίθριου καιρού» μέσα στον χειμώνα, τις οποίες ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε και ως ημέρες «ευδίας». Οι «Αλκυονίδες ημέρες» τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από την 15η Δεκ. έως και την 15η Φεβρουαρίου εκάστου έτους, με μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.
Αλκυόνη
Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε και ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.
Το ψαροπούλι όπως αποκαλείται στη γλώσσα του λαού η Αλκυόνη, εξακολουθεί και σήμερα να είναι σύμβολο της χειμωνιάτικης ωραίας διακοπής μέσα στον Ιανουάριοκαι σε πολλά μέρη την θεωρούν πουλί που φέρνει γούρι.
Παρατηρήσαμε τον πίνακα του  H.J. Drapper (1915) 


και την αλκυόνα -πουλί


 στη συνέχεια ζωγραφίσαμε  το μύθο σε φύλλο εργασίας







πήραμε το καβαλέτο μας και φτιάξαμε και τον δικό μας πίνακα ζωγραφικής






4 σχόλια:

  1. Εκπληκτική η ιδέα με τα καβαλέτα. Μπράβο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραια τα καβαλέτα συμφωνώ! Εκπληκτική ιδέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συμφωνώ και επαυξάνω.....τέλεια η ιδέα με το καβαλέτο !!!
    κρατώ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο σεραφείμ καταενθουσιάστηκε απτο καβαλέτο!!!τοχουμε στολίσει στο σαλόνι μας!!! ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή