Αντίστροφη μέτρηση έως τα Χριστούγεννα

Σε λίγες μέρες ο Νοέμβρης θα φύγει , ο μήνας των Χριστουγέννων και των παιδιών θα έρθει ...η αντίστροφη μέτρηση θα ξεκινήσει ...για να μετρήσουμε τις μέρες έως τα Χριστούγεννα ετοιμάσαμε......τις δικές μας ιστορίες

Μια μεγάλη συμφορά

1^η Δεκεμβρίου και ξημέρωσε στο χωριό του Άγιου Βασίλη η μέρα που θα ξεκινούσαν οι προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι του σε όλο τον κόσμο. Το ταξίδι που κάθε χρόνο φέρνει μεγάλη χαρά στα παιδιά, στα καλά παιδιά σε κάθε γωνιά της γης.

Ξύπνησαν λοιπόν τα ξωτικά και μαζεύτηκαν στη μεγάλη κεντρική αίθουσα του εργαστηρίου για να αναλάβει το καθένα τις υποχρεώσεις του. Ο Άγιος Βασίλης είχε ήδη ξεκινήσει να ελέγχει ποια παιδιά άξιζαν το δώρο του φέτος.

Κάποια ξωτικά ανέλαβαν να τυλίξουν σε πολύχρωμα γυαλιστερά χαρτιά τα δώρα και να βάλουν τις ετικέτες με τα ονόματα των παιδιών.

Κάποια άλλα ανέλαβαν την περιποίηση της στολής του Άγιου Βασίλη.

Μερικά ανέλαβαν την εκγύμναση των ταράνδων ώστε να αντέξουν το μεγάλο ταξίδι γύρω από τον κόσμο.

Κάποια ανέλαβαν να μελετήσουν τους χάρτες και τις καιρικές συνθήκες για να καταγράψουν τη διαδρομή που θα κάνει ο άγιος Βασίλης.

Τέλος κάποια άλλα ανέλαβαν το έλκηθρο.  Έπρεπε να ελέγξουν αν είναι σε καλή κατάσταση, να επισκευάσουν τυχόν ζημιές, να το βάψουν, να το γυαλίσουν….

Τελείωσε λοιπόν η …σύσκεψη και έφυγαν για τις δουλειές τους.

Δεν πρόλαβαν ωστόσο να ξεκινήσουν και ήχησε ο μεγάλος συναγερμός. Ένα δυνατός εκκωφαντικός θόρυβος που προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση μιας και είχε να ακουστεί πολλά πολλά χρόνια, από τότε που ο κακός μάγος Μισώταχριστούγεννα είχε κλέψει το μεγάλο σάκο του άγιου Βασίλη. Τότε όλα είχαν πάει καλά…

Τώρα; Τι μεγάλο κακό τους βρήκε πάλι και ήχησε ο μισητός ήχος;

Μαζεύτηκαν όλοι στη μεγάλη αίθουσα για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά και ο άγιος που φαινόταν φοβερά αναστατωμένος.

Μιλούσαν όλοι μαζί δυνατά, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα. Μέχρι που ο άγιος σηκώθηκε και ζήτησε με βροντερή φωνή να κάνουν ησυχία γιατί έπρεπε να τους ανακοινώσει το φοβερό κακό  που είχε συμβεί. Το έλκηθρο, το υπέροχο κατακόκκινο έλκηθρο του άγιου Βασίλη…  έλειπε! Δεν ήταν στο χώρο που φυλάσσονταν όλο το χρόνο. Κάποιος το είχε εξαφανίσει…… Σιωπή απλώθηκε ανάμεσα στα ξωτικά για λίγα λεπτά και αμέσως μετά άρχισαν όλα μαζί να ρωτάνε: «Τώρα τι θα γίνει;» «Πώς ο άγιος θα μοιράσει τα δώρα των παιδιών;» «Ποιος τόλμησε να κάνει  μια τέτοια φρικτή πράξη»;

Τότε έφτασε αναστατωμένο κα τρομοκρατημένο ένα μικρό ξωτικό κουβαλώντας με κόπο ένα κομμάτι από το έλκηθρο. Επάνω του ήταν καρφωμένο ένα κομμάτι γκρίζο χαρτί που έγραφε:

«Πριν λίγα χρόνια δεν κατάφερα να καταστρέψω τα Χριστούγεννα! Φέτος όμως θα τα καταστρέψω! Ποτέ ξανά δεν θα υπάρξει χαρά στον κόσμο… χαχαχαχαχα . Κατέστρεψα το έλκηθρο του μισητού κοκκινοντυμένου εχθρού μου. Το έκοψα σε 25 κομμάτια όσες και οι μέρες μέχρι την φριχτή γιορτή. Τα έκρυψα καλά! Δεν θα τα βρείτε ποτέ… Και τα Χριστούγεννα επιτέλους θα πάψουν να υπάρχουν… χαχαχαχαχα».

Βαθιά σιωπή έπεσε πάνω στα κεφαλάκια των ξωτικών. Βουβαμάρα….

Ο άγιος Βασίλης είχε σκύψει το κεφάλι του και σκεφτόταν… σκεφτόταν… σκεφτόταν….

Μετά από λίγα λεπτά σήκωσε το σοφό άσπρο κεφάλι του, κοίταξε με αγάπη τα ξωτικά του και χαμογέλασε: «Ο Μισωτα χριστούγεννα» είπε, «είναι ένας χαζός μάγος, δεν είναι καθόλου έξυπνος, πάντα σε κάθε κακία του αφήνει τα ίχνη του, κάνει λάθη…. Και τώρα λοιπόν πρέπει να ανακαλύψουμε τα λάθη του αυτά! Θα μας οδηγήσουν στα κομμάτια του έλκηθρου. Θα τα ανακαλύπτουμε ένα ένα και θα τα ενώνουμε για να ξαναφτιαχτεί το αγαπημένο μου έλκηθρο, Θα προλάβουμε μικρά μου ξωτικά, θα σώσουμε και πάλι τα Χριστούγεννα. Εμπρός τρέξτε, ψάξτε παντού, να ανακαλύψουμε τα ίχνη του  χαζομάγου…. Μην απελπίζεστε, εμείς θα νικήσουμε και πάλι..»

΄Ετσι λοιπόν τα ξωτικά σκορπίστηκαν παντού, στο χωριό, στο δάσος, στο βουνό . Θα προλάβουν άραγε να βρουν  και να συναρμολογήσουν τα κομμάτια του έλκηθρου;

μια αλεπού διαφορετική από τις άλλες

    Το χιόνι άρχισε να πέφτει πυκνό  εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό  στο μεγάλο δάσος . Παντού επικρατούσε αναταραχή ,όλα τα ζωάκια έτρεχαν πάνω κάτω ,φωνές ακούγονταν από όλες τις μεριές..άραγε τι να συμβαίνει;

   Η μεγάλη αλεπού κρυμμένη πίσω από το δέντρο παρατηρούσε προσεχτικά τη συνάντηση των ζώων. Ήταν πολύ στενοχωρημένη γιατί κανένα ζώο δεν την ήθελε στην παρέα του, ένιωθε μοναξιά και καθώς τα έβλεπε όλα μαζί να σχεδιάζουν  το μεγάλο ταξίδι ,  ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό της.

  Ξάφνου άκουσε τη σκιουρίνα να λέει:

-Πρέπει να αποφασίσουμε γρήγορα , θα πάμε ναι ή όχι;

-μα  πως θα κάνουμε αυτό το μακρινό ταξίδι; Πως θα βρούμε το δρόμο για τη Βηθλεέμ, ρώτησε  η μεγάλη αρκούδα.

-κάτι θα σκεφτούμε απάντησε ο λαγός.

- ναι αλλά πρέπει να γίνει σύντομα ,ο χρόνος κυλάει γρήγορα, δεν θα προλάβουμε να φτάσουμε στην ώρα μας , είπε ο σκαντζόχοιρος.

Η μεγάλη αλεπού , ακούγοντας τη συζήτηση των ζώων, πρόβαλε δειλά δειλά  ..

-Εγώ μπορώ να σας βοηθήσω είπε..

-εσύ; Φώναξαν όλα μαζί ,χα ,χα, γέλασαν δυνατά

Η μεγάλη αλεπού κίνησε να φύγει πληγωμένη από τα λόγια τους ,αλλά ξάφνου κάτι την έκανε να γυρίσει πίσω..ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκε , πρέπει να  το κάνω..θα τους αντιμετωπίσω και αν δεν αλλάξουν γνώμη, τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει είπε..

-ναι εγώ φώναξε δυνατά, ξέρω το δρόμο για τη Βηθλεέμ..θα ακολουθήσουμε το δρόμο των αστεριών ..θα μετρήσουμε τα  αστέρια  ένα- ένα  και όταν φτάσουμε  στο 25^ο τότε θα δούμε το μεγάλο αστέρι που θα φωτίζει τη φάτνη..εκεί θα είναι ο μικρός Χριστός ….μέσα στη φάτνη του

Τότε όλα τα ζωάκια κοίταξαν με ορθάνοιχτα τα μάτια την μεγάλη αλεπού, ίσως αξίζει να της δώσουμε μια ευκαιρία είπαν όλα μαζί κι ας είναι τόσο διαφορετική  από τις άλλες αλεπούδες…

Άραγε τι θα συναντήσουν τα ζωάκια στο δρόμο των αστεριών…..;