Η απερισκεψία μέσα από το μύθο του Φαέθοντα και τους μύθους του Αισώπου : ο γάιδαρος, ο κόκορας και το λιοντάρι

Θέλοντας να επιστήσουμε στα παιδιά την προσοχή τους στις συμβουλές των μεγαλυτέρων αρχικά αναφερθήκαμε στο μύθο του Βασιλιά ήλιου κια του γιου του του Φαέθοντα..στη συνέχεια διαβάσαμε το μύθο του Αισώπου :                                                                                                                            
 ο γάιδαρος , ο κόκορας και το λιοντάρι

κάποτε ένας κόκορας  βοσκούσε παρέα με ένα γάιδαρο. Κάποια στιγμή όρμισε ένα λιοντάρι στο γάιδαρο κι ο κόκορας λάλησε δυνατά. Το λιοντάρι άφησε το θύμα του κι έφυγε, γιατί, όπως αναφέρουν... αυτό το αγρίμι φοβάται την φωνή του κόκορα . Ο γάιδαρος όμως νόμισε πως εξ' αιτίας του είχε φύγει και έτρεξε πίσω του. Αφού ξεμάκρυνε πολύ κυνηγώντας το, ως εκεί που η φωνή του κόκορα δεν ακούγονταν, το λιοντάρι ξαναγύρισε και τον έφαγε. Κι ο γάιδαρος ξεψυχώντας είπε: "Τι άθλιος και ανόητος που είμαι! Αφού δεν είμαι από γενιά πολεμιστών, τι τον ήθελα τον πόλεμο.

μιλήσαμε για το ηθικό δίδαγμα του μύθου:

ο ανόητος και ο ριψοκίνδυνος στο τέλος τρώει το κεφάλι του

είπαμε τα δικά μας διδάγματα:

δεν πρέπει να νομίζουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί

πρέπει να ακούμε τις συμβουλές των άλλων

να μην νομίζουμε ότι είμαστε πιο έξυπνοι από τους άλλους

να μην πιστεύουμε ότι είμαστε ατρόμητοι

να έχουμε μυαλό και να είμαστε προσεκτικοί

στη συνέχεια συγκρίναμε το Φαέθοντα με το γάιδαρο και αποφασίσαμε ότι και οι δύο  επάθαν κακό επειδή δεν σκέφτηκαν πριν κάνουν κάτι και δεν ακολούθησαν τις σωστές συμβουλές..