Από τη λαογραφία της άνοιξης

το προμύνημα της άνοιξης φέρνει το χελιδόνι...μαζί του βέβαια γυρίζουν και άλαλ αποδημητικά πουλιά , ένα από αυτά είναι ο πελαργός, σύμβολο της στοργικής φροντίδας απέναντι στην οικογένεια του ,από τα παλιά χρόνια πίστευαν πως όταν οι γέροι πελαργοί χάσουν τη δύναμη και τα φτερά που τους ζεσταίνουν, τότε οι νεαροί πελαργοί αναλαμβάνουν τη διατροφή τους και μαδούν τα δικά τους φτερά για να σκεπάσουν με αυτά τους γονείς τους. Η δοξασία αυτής της συγκινητικής αυτοθυσίας ήταν τόσο πολύ διαδεδομένη στις παραδόσεις όλων των λαών, ώστε ο νόμος που στην αρχαιότητα υποχρέωνε τα παιδιά να γεροκομούν τους γονείς τους, είναι γνωστός με το όνομα "πελαργικός νόμος" και η ανταπόδοση των τροφείων από τα φιλόστοργα παιδία στους γονείς ονομάστηκε "αντιπελαργία" ή "αντιπελάργηση".

μελετήσαμε τον πολύχρωμο κόσμο των πουλιών,  παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής,παρουσιάσεις στον υπολογιστή,   ακούσαμε  γλυκά κελαηδίσματα, διαβάσαμε  ιστορίες και παραμύθια,θυμήθηκαμε μύθους του Αισώπου  και επιλέξαμε να προσεγγίσουμε σε μια νέα θεματική ενότητα τον αετό, τον βασιλιά των πουλιών... τον παρατηρήσαμε, βρήκαμε τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν ξεχωριστό, την όραση, την ταχύτητα και την εξυπνάδα του, βρήκαμε αναφορές από την αρχαία Ελλάδα ( σύμβολο του Δία, Προμηθέας και αετός )

 στη λαική μας παραδοση και τα δημοτικά τραγούδια και  εστιάσαμε στον δικέφαλο αετό ο οποίος   είναι το έμβλημα της Εκκλησίας και το βλέπουμε και στη σημαία της. Τα δυο κεφάλια του αετού συμβολίζουν τις δυο Ηπείρους Ευρώπη και Ασία όπου ο χριστιανισμός επεκράτησε από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, και μεγαλούργησε στην περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας
Μετά την πτώση της Πόλης ο Δικέφαλος αυτός γίνεται θρύλος και συμβολίζει την αθανασία του Γένους μας. Μαζί με το θρύλο του μαρμαρωμένου βασιλιά κράτησαν άσβεστη την ελπίδα για νεκρανάσταση του Γένους μας.

η αναφορά στον δικέφαλο αετό και στην Πόλη μας έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσουμε την ιστορική μας αναδρομή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.