Η Κόκκινη η Κοκκινοσκουφίτσα και οι 12 κόρες της, ο λύκος και άλλες περιπέτειες

Ένα μεγάλο ταξίδι στη χώρα των παραμυθιών ξεκίνησε αυτή τη χρονιά.

Πρὠτη στάση μας η Κοκκινοσκουφίτσα και όλα εκείνα τα κορίτσια με τα κόκκινα ρούχα που ξεχνούν τις συμβουλές της μαμάς τους και χάνονται στην περιπέτεια, αντιμετωπίζοντας κινδύνους που μοιάζουν με λύκους ή και όχι! 

 

Το κλασικό παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας ήταν το πρώτο που συναντήσαμε.

Το μικρό κοριτσάκι με τα κόκκινα ρούχα, ξεκίνησε από το σπίτι της μαμάς, για να πάει στη γιαγιά της, μέσα από το μονοπάτι του δάσους. Εκει όμως ξεχάστηκε από την ομορφιά των αγιολούλουδων και χάθηκε στο δάσος. Αυτό βρήκε σαν αφορμή  ο κακός λύκος για να την πλησιάσει και να μάθει τα πάντα για αυτή. Έτσι την έστειλε στο σπίτι της γιαγιάς από το πιο μακρινό μονοπάτι κι εκείνος πήρες όλο το χρόνο να πάει πρώτος στη γιαγιά. Αφού έφαγε τη γιαγιά ( ή κατά άλλους δεν πρόλαβε να τη φάει γιατί εκείνη πρόλαβε και κρύφτηκε στη ντουλάπα), πήρε τη θέση της και υποδέχτηκε φορώντας το νυχτικό της την μικρή Κοκκινοσκουφίτσα. Μετά τον γωνστό διάολογο με τα ..."γιατί γιαγιά έχεις ...." γλύτωσε στο τσακ από τα δόντια του η μκρούλα, αφού ένα ξυλοκόπος ( ή και κυνηγός) κατάφερε και έδιωξε μακριά το λυκο.

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα από τα παλαίοτερα παραμύθια και συναντάται αρχικά σε δυο παραλλαγές, αυτή του Περώ του 1697 και αυτή των αδερφών Γκριμ, του 1857. Άπειρες είναι οι αναλύσεις του παραμυθιού και άπειρες και οι εκδόσεις του.

Εμείς για το κλασικό παραμύθι προτιμήσαμε την προφορική αφήγηση εμπλουτισμένη με εικονές από το διαδίκτυο (εικογραφήσεις διαφόρων εκδόσεων ή και έργα τέχνης) .

Συζητησαμε σχετικά με τα στοιχεία του παραμυθιού, 

Απαντήσαμε σε διάφορες ερωτήσεις, 

Μάθαμε να γράφουμε τις βασικές λέξεις του, 

Ζωγραφίσαμε την αγαπημένη μας σκηνή, 

Φτιαξαμε το δικό μας τρισδιάστατο σκηνικό με χαρτόκουτα και ρολά από χαρτί, 

Μάθαμε να μοιράζουμε την πίτα της γιαγιάς, 

Μας ενέπνευσε η πρωτοποριακή εικογράφηση της Lavater Warjia στο Le Petit Chaperon Rouge του 1965 και δημιουργήσαμε διαδρομές στο δάσος τέτοιες ώστε να αποφεύγουμε τον λύκο και να φτάνουμε ασφαλείς στο σπίτι της γιαγιάς, 

Δείτε το βιντεάκι εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=U2NCCvXIXXo&feature=youtu.be

Στη συνέχεια διαβάσαμε και άλλες εκδοχές, πιο συγχρονες:

"Οι 12 Κοκκινοσκουφίτσες και ο κουρδιστός λύκος", του Χρήστου Μπουλώτη, όπου οι 12 κόρες της κλασικής ηρωίδας μεγαλωμένες σε ένα αστικό περιβάλλον αναζητούν την περιπέτεια και έτσι ζωγραφίζουν ένα τεράστιο χάρτινο δάσος που ζωντανεύει και παραγγέλνουν έναν κουρδιστό λυκο από την Κίνα για να τις κυνηγά στο δάσος. Δεν ήξεραν όμως ότι το ζωντάνεμα του δάσους τους θα έφερνε πίσω έναν άγριο, αληθινό λύκο που τις πιάνει αιχμάλωτες. Έτσι ξεκινά ένας αγώνας ανάμεσα στον κουρδιστό και τον αληθινό λύκο με στοχο ο πρώτος να τις σώσει από τον δεύτερο.

Εκεί μια από τις 4 ερωτήσεις ήταν η εξής: "Ποιο είναι το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο;" Φυσικά η "φαντασία" ήταν η σωστή απάντηση, και αυτό μας έδωσε αφορμη να σκεφτούμε που μας ταξιεύει η δική μας φαντασία. 

Η τελευταία ερώτηση για το αν μπορούμε να πηδήξουμε ψηλά χωρίς να πατήσουμε την σκιά μας, μας έβγαλε στην αυλή, μια ευτυχώς ηλιόλουστη μέρα, να δοκιμάζουμε αν μπορούμε να πηδήξυμε χωρίς να πατήσουμε τις σκιές μας..... δεν τα καταφέραμε!!!

Μάθαμε όμως προηγουμένως αρκετά πράγματα για τις μικρές Κοκκινοσκουφίτσες, όπως για παράδειγμα ότι τους αρέσουν τα κόκκινα φρούτα:

 Αλλά και τι έκαναν στη συνέχεια στη ζωή τους .... Κι έτσι συζητήσαμε σκετικά για το τι θα γίνουμε και εμείς ....

Αστυνομικός  - η πλειοψηφία! (6)

Γιατρός (1)

Ζαχαροπλάστρα (1)

Μάγειρας (2)

Δασκάλα/ος (2)

Πυροσβέστης (1)

Μπαλαρίνα (1)

Επιστήμονας (1)

Άγιος Βασίλης (1)

Μονόκερος (1)

 

"Η Κόκκινη και η πόλη", σε αυτή τη διασκευή του παραμυθιού της Marie Voigt, η μικρή Κόκκινη (η ηρωίδα μας)  ξεκινά από το σπίτι της μαμάς με το σκυλάκι της τον Γουντί για τη γιαγιά, αλλά εδώ δεν χάνεται στο μεγάλο δάσος, αλλά στη μεγάλη πόλη, που την ξεγελά με τα φώτα και τους πειρασμούς της (παιχνιδια, βιτρίνες γλυκά, ειδήσεις) και την χάνει να νιώθει σα να βρίσκεται στο στόμα ενός λύκου. Εδώ αυτός που την βοηθησε να βρει το δρόμο της και την έσωσε, είναι ο μικρός Γούντι.

Μια πόλη λαμπερή  εμπνευστήκαμε κι εμείς, μια πόλη ικανή να μας πάρει τα μυαλά και να μας βγάλει από το μονοπάτι με τα λουλούδια καρδιές. 

 

Ενώ ζωγραφίσαμε και τις αγαπημένες μας σκηνές του παραμυθιού.

"Η Πρασινοσκουφίτσα" της Μαρίας Μποτέα, αφηγείται την περιπέτεια ενός μικρου κοριτσιού, που δε φορούσε κόκκινα αλλά πράσινα και είχε μια γιαγιά καλή μάγισσα, που έφτιαχνε ένα μαγικό φίλτρο που θεράπευε όλες τις αρρώστιες. Αυτή πήγε να βρει για να κάνει καλά τη μαμά της. Στο δάσος όμως συνάντησε έναν τραυματισμένο λύκο με την οικογένειά του και έναν άγριο κυνηγό, το φόβο και τον τρόμο του δάσους. Εδώ λοιπόν ο κακός της ιστορίας ήταν ο κυνηγός και θύμα ο λύκος.

Στο τέλος φτιάξαμε ένα συγκεντρωτικό πίνακα με τις διαφορές και τις ομοιότητες των παραμυθιών που διαβάσαμε.

Πόσες μα πόσες άραγε εκδοχές του παραμυθιού να υπάρχουν;

Δεν ξέρουμε πόσες, αλλά εμείς φτιάξαμε και τις δικές μας ιστορίες για  κοκκινοσκουφίτες .... 

Όπως του Αντώνη που μετέφερε την ηρωίδα μας στην αρχαία Ελλάδα:

H Κοκκινοσκουφίτσα στην αρχαία Αθήνα

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που φορούσε πάντα ένα κόκκινο σκουφάκι κι όλοι το φώναζαν Κοκκινοσκουφίτσα.

Ζούσε με τον μπαμπά της στην Ακρόπολη της Αθήνας. Ο μπαμπάς του ήταν κυνηγός αγριογούρουνου και πήγαιναν πολλές φορές μαζί στο δάσος για κυνήγι.

Εκεί όταν ο μπαμπάς της κυνηγούσε αγριογούρουνα, η μικρή Κοκκινοσκουφίτσα μάζευε αγριολούλουδα.

Μια μέρα που μάζευε αγριολούλουδα κουτούλησε πάνω σε ένα δέντρο.

Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν δέντρο αλλά ένας λύκος που ζούσε σ΄ ένα δεντρόσπιτο σε αυτό το δέντρο.

Ο λύκος είχε κάνει μπάνιο και είχε σαπουνάδες από σαπούνι φυλλοβόλο και είχε αγκαλιάσει το κορμό του δέντρου για να το προφυλάξει από ένα τρυποκάρυδο που ήθελε να φτιάξει τη φωλιά του εκεί.

Όπως λοιπόν ήταν σαπουνισμένος γλίστρησε με την κουτουλιά της Κοκκινοσκουφίτσας και έπεσε κάτω και πέθανε!!!

Η Κοκκινοσκουφίτσα φώναξε τον μπαμπά της και πήραν το λύκο κι εκείνη τη μέρα, δεν έφαγαν αγριογούρουνο, αλλά τον λύκο!!

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

Ή της Μαριέττας και της Μαργαρίτας που ήθελαν την Κοκκινοσκουφίτσα να νυστάζει στο δάσος και να κοιμάται αγκαλιά με το λύκο, μέα στο ζεστό του τρίχωμα, καθώς μας βγήκε κι αυτός πολύ υπναράς.

Ή εκείνη η εκδοχή που ήθελε την Κοκκινοσκουφίτσα να διαβάζει ένα καινούριο παραμυθι της στον λύκο, καθώς ήταν φίλος της και ήξερε πόσο πολύ του αρέσουν τα βιβλία. Μετά την ανάγνωση πήγαν μαζί στο σπίτι της γιαγιάς και έφαγαν πίτες γλυκές.

Βέβαια η Άννα και η Ελίνα, έβαλαν την κουρασμένη Κοκκινοσκουφίτσα να κοιμάται σε έναν "μαλακό" βράχο, που όμως αποδεικνύεται ότι ήταν λύκος που μόλις ξύπνησε πεινασμένος, την έφαγε και δεν πήγε ποτέ στη γιαγιά της ....

Σε μια άλλη φανταστική ιστορία μας, η Κοκκινοσκουφίτσα και ο Λύκς ζούσαν μαζί αγαπημένοι σε ένα σπίτάκι σκύλου .... Εκεί ήταν ζεστά και ο λύκος έβγαζε τη γούνα του και η Κοκκινοσκουφίτσα την κάπα της και τα κρεμούσαν σε ένα καρφί στον τοίχο. Μια μέρα βγήκαν βόλτα στο δάσος κι ο λύκος που ήταν μαγεμένος και πριν γεννηθεί ήταν θεός του Ολύμπου, αλλά μια μάγισσα τον μεταμόρφωσε σε λύκο (!!!) έφαγε όλα τα αγριολούλουδα που ήταν δηλητηριασμένα για να μη τα μαζέψει η Κοκκινοσκουφίτσα. Εκείνος δεν έπαθε τίποτα αφού ήταν μαγεμένος. Μετά πήγαν στη γιαγιά και η Κοκκινοσκουφίτσα της πήγε μια πίτα και ο λύκος γλυκά, γεμάτα ζάχαρη τριαντάφυλλα. Κι έζησαν μια χαρά κι εμείς καλύτερα!!!!

Οι Κοκκινοσκουφίτες μας ενέπνευσαν για δεκάδες δραστηριότητες, και μας εμπνέουν ακόμα ....