Χριστούγεννα......

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε και για να δούμε τι μας μαγείρεψε η κυρά Βασίλαινα και που μας ταξίδεψε το καραβάκι μας....
η κυρά Βασίλαινα  μαγείρεψε κοκορέτσι και πίτσα ενώ το καράβι μας ταξίδεψε στην Ήπειρο και παίξαμε ένα παραδοσιακό παιχνίδι με καρύδια:
Τα καρύδια είναι ένα παραδοσιακό ομαδικό παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν ως εξής: Κάποιο παιδί χαράζει στο χώμα μια ευθεία γραμμή. Πάνω σ’ αυτή, κάθε παίκτης βάζει κι από ένα καρύδι στη σειρά. Μετά, ο κάθε παίκτης με τη σειρά του και από κάθετη απόσταση ενός με δύο μέτρα από τη γραμμή των καρυδιών, σημαδεύει σκυφτός, και με το μεγαλύτερο και το πιο στρογγυλό καρύδι του, κάποιο άλλο καρύδι. Όποιο καρύδι πετύχει και το βγάλει έξω από τη γραμμή το κερδίζει και δοκιμάζει ξανά σημαδεύοντας κάποιο άλλο καρύδι. Αν αστοχήσει, συνεχίζει ο επόμενος παίκτης. Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να βγουν από τη γραμμή όλα τα καρύδια. βέβαια εμείς το παίξαμε στην τάξη με μια ευθεία γραμμή από χαρτοταινία και παίζαμε τρία τρία παιδάκια!

και μαθαίνουμε το έθιμο με το αναμμένο πουρνάρι κάπου ανάμεσα στην Άρτα και τα Γιάννενα.

Το έθιμο θυμίζει τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός! Ήταν μια νύχτα σκοτεινή λαο οι βοσκοί που πήγαν να Τον προσκυνήσουν βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και έτσι μπόρεσαν να φτάσουν στο μέρος που γεννήθηκε και να τον προσκυνήσουν.
Από τότε, λένε, στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά,αλλά και τα παντρεμένα παιδιά που θα πάνε στο πατρικό τους, για να ευχηθούν τον πατέρα και τη μάνα τους, κρατούν ένα κλαδί πουρνάρι, ή από άλλο δέντρο, που καίει τρίζοντας.Το ανάβουν στο δρόμο και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό ή στο γειτονικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και τριξίματα τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.
Στα Γιάννενα επίσης κάνουν τι ίδιο. Αλλά εκεί δεν κρατούν ολόκληρο το κλαδί το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους,αλλά μια χεριά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετούν στο τζάκι, μόλις μπούνε και πουν τις ευχές τους. Κι όταν τα φύλλα τα ξερά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονται: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!» Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Να προκόβουν τα κοπάδια του, και να καλοπαντρεύονται τα παιδιά του!
Κάναμε λοιπόν και εμείς αναπαράσταση του εθίμου! Εξηγήσαμε την ευχή! και ξαναπαίξαμε "καρύδια" γιατί πολύ μας άρεσαν.
Επίσης ακούσαμε (και χορέψαμε) τα ηπειρώτικα χριστουγεννιάτικα κάλαντα: 'Ελάτε δω γειτόνισσες"
Ελάτε εδώ γειτόνισσες
Και εσείς γειτονοπούλες,
Τα σπάργανα να φτιάξουμε
και το Χριστό ν΄ αλλάξουμε.
Τα σπάργανα για το Χριστό,
Ελάτε όλες σας εδώ.(δις)
Να πάμε να γυρίσουμε
Και βάγια να σκορπίσουμε .
Να βρούμε και την Παναγιά
οπού μας φέρνει τη χαρά.
Τα σπάργανα για το Χριστό,
ελάτε όλες σας εδώ.(δις)
Κοιμάται στα τριαντάφυλλα,
γεννιέται μες στα λούλουδα.
Γεννιέται μες στα λούλουδα ,
κοιμάται στα τριαντάφυλλα.
Τα σπάργανα για το Χριστό,
ελάτε όλες σας εδώ.
Τα σπάργανα να φτιάξουμε
και το Χριστό ν΄ αλλάξουμε.

  βέβαια δεν ταξιδέψαμε μόνο με το καραβάκι αλλά και  με τον τάρανδο μας ,( που τον ονομάσαμε Ρούντολφ όπως και το γνωστό ελάφι ) και μοιράσαμε ευχές στη γη

και τέλος  ασχοληθήκαμε και με το χριστουγεννιάτικο μας λεξικό