νιώθω...αισθάνομαι

τι νιώθεις; τι αισθάνεσαι; μακάρι  να μπορούσες να μου μιλήσεις και να μου πεις αυτά που νιώθεις....δημιουργήσαμε τις κατάλληλες συνθήκες,  απαλή μουσική πλημμύρισε την τάξη μας και εμείς με θετική διάθεση παρατηρήσαμε τα έργα τέχνης γνωστών ζωγράφων και προσπαθήσαμε να βρούμε τι κρύβεται πίσω από το βλέμμα των προσώπων που υπάρχουν σε αυτάαναγνω...είδαμε, σκεφτήκαμε, αναρωτηθήκαμε και καταγράψαμε τις απόψεις μας..

 αναγνωρίσαμε τα συναισθήματα ....και τα διαχωρίσαμε σε θετικά και αρνητικά,

μάθαμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και τα διαχωρίσαμε με κριτήριο ποιές συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιές όχι, ποιά με κάνουν και  αισθάνομαι όμορφα και ποιά όχι...σε ποιά η καρδιά μας χαίρεται και σε ποιά όχι.....τα βρήκαμε σε ποιήματα

 τα κάναμε εικονόλεξο

 αναρωτηθήκαμε με τι χρώμα μοιάζουν...σε ποιά χρωματίζονται  με κόκκινο χρώμα και  ποιά με μαύρο..παρατηρήσαμε

 τα χρώματα των συναισθημάτων 

και στη συνέχεια εστιάσαμε στα αρνητικά συναισθήματα κα συγκεκριμένα  στο θυμό ..τι είναι ο θυμός, τι με κάνει και θυμώνω, πως γίνεται το πρόσωπο μου όταν θυμώνω,( μοιάζει με τον Ηρακλή όταν σκότωσε το λιοντάρι, με τον σούπερμαν που διώχνει τους κακούς , με τον θεό της θάλασσας που χτυπάει τα κύματα με την τρίαινα του ), είναι ένα πρόσωπο όμορφο ή άσχημο; θυμώσαμε πολύ , το θυμός μας έγινε φωνή δυνατή, το πρόσωπο μας άλλαξε και δεν μας άρεσε καθόλου  , αναρωτηθήκαμε με τι μοιάζει ο θυμός, οι απαντήσεις πολλές( με λιοντάρι, με δράκο, με δεινόσαυρο, με τίγρη, με τέρας, με ταύρο ), συμφωνήσαμε ότι ο ταύρος ταιριάζει πιο πολύ μιας και όταν θυμώνουμε πολύ μοιάζουμε με ταύρο σε υαλοπωλείο .....και αφού αναφερθήκαμε στον ταύρο , ανατρέξαμε στην μυθολογία και σε έναν άλλο ταύρο τον Μινώταυρο
τον παρατηρήσαμε και είδαμε την άγρια έκφραση του προσώπου του..αναρωτηθήκαμε πως ένιωθαν οι Αθηναίοι και  οι Αθηναίες που πήγαιναν στην Κρήτη για να γίνουν τροφή στον Μινώταυρο...αν είμασταν στη θέση τους πως θα νιώθαμε εμείς; στην αρχή φόβο ...στη συνέχεια θυμό για το παντοδύναμο τέρας ...στη συνέχεια δραματοποιήσαμε την ιστορία του Θησέα και του Μινώταυρου, μπήκαμε στον λαβύρινθο, σιγά σιγά γιατί μας φόβιζε το άγνωστο..

προχωρήσαμε και όταν βρεθήκαμε μπροστά στο τέρας το αντιμετωπίσαμε με θάρρος και φυσικά το νικήσαμε ....στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα ομαδικό έργο για να δείξουμε πόσο κακός μπορεί να γίνει κάποιος όταν θυμώσει..ζωγραφίσαμε τον Ποσειδώνα να χτυπάει με την τρίαινα του τα κύματα και να βουλιάζει τα καράβια...αυτό μας έκανε να αισθανθούμε πολύ άσχημα και αμέσως μελαγχολήσαμε....ευτχώς η θλίψη μας δεν κράτησε πολύ και γρήγορα η μουσική ξαναέφερε το χαμόγελο στα χείλη μας