νιώθω ...αισθάνομαι

άραγε τι νιώθουμε όταν ετοιμαζόμαστε να ταξιδέψουμε; τι συναισθήματα μας κατακλύζουν; οι απαντήσεις των παιδιών ήταν σχεδόν ίδιες ....
-νιώθουμε μεγάλη χαρά, γιατί θα περάσουμε όμορφα
-αγωνία, γιατί δεν ξέρουμε πως θα είναι εκεί που θα πάμε
-ανυπομονησία, γιατί θέλω να φτάσω γρήγορα....
ας δούμε λοιπόν τι συναισθήματα θα νιώσουμε  στο οδοιπορικό μας στη Μάνη....η Βασιλική από το ολοήμερο τμήμα μας, μαζί με τη μαμά της την κ.Διονυσία μας ταξίδεψαν στον τόπο καταγωγής τους τη Μάνη..

.μας παρουσίασαν τον τόπο τους

μας έδειξαν τα πυργόσπιτα της Μάνης και μας εξήγησαν για ποιό λόγο τα έχτιζαν με αυτό τον τρόπο ( από φόβο γαι τους πειρατές)

 μας μίλησαν για την αγριάδα αυτού του τόπου, που τους απομόνωσε από την υπόλοιπη πατρίδα μας, τα βράχια στα οποία φυτρώνουν ελιές,τα φυτά ( φασκόμηλο ) για  τα ζώα ( τσακάλια και αγελάδες ) που κατεβαίνουν το βράδυ κοντά στα σπίτια για να πιουν νερό , μας έδειξαν τα τοπικά τους  τρόφιμα (φραγκοστάφυλο, σίγκλινο, λούπινα, αλάτι..) , αλλά και για τα τραγούδια τους που είναι γεμάτα λύπη και λέγονται  μοιρολόγια, σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης τα συναισθήματα μας ήταν ανάμεικτα, γελάσαμε με τις ιστορίες της Βασιλικής, φοβηθήκαμε όταν ακούσαμε για τους πειρατές,λυπηθήκαμε όταν ακούσαμε ένα από τα τραγούδια τους.... νιώσαμε έκπληξη , όταν η κ.Διονυσία μας ετοίμασε μια λαχταριστή γαλατόπιτα ...και ικανοποίηση που συμμετείχαμε στην όλη διαδικασία..
                                          

μετά από αυτή τη γλυκιά διακοπή  ( σας ευχαριστούμε πολύ κ.Διονυσία και Βασιλκή ), το οδοιπορικό μας στη Μάνη  συνεχίστηκε ..και  μας οδήγησε στα σπήλαια του Διρού
 άραγε πως θα νιώσω που θα μπω μέσα στο σπήλαιο;
- σίγουρα φόβο
-νομίζω ότι θα χαρώ , γιατί δεν έχω ξαναμπεί σε σπήλαιο
-αγωνία, γιατί δεν ξέρω τι θα συναντήσω
-πρέπει να προσέχω πολύ
με ανάμεικτα συναισθήματα μπήκαμε στις βαρκούλες

 και περιηγηθήκαμε στις υπόγειες διαδρομές του σπηλαίου
στην αρχή νιώσαμε φόβο,να μας κόβεται η ανάσα,περιμεναμε να δούμε το φως αλλά στη συνέχεια νιώσαμε ικανοποίηση από όλα αυτά που αντικρύσαμε....στο τέλος του ταξιδιού μας αποφασίσαμε να καλέσουμε τον θεό Αίολο και να του ζητήσουμε να φυσήξει και να πάρει τους φόβους μας μακριά....γιατί αποφασίσαμε να έχουμε μόνο τη χαρά μας συντροφιά.