Την περίοδο του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε στο σχολείο μας δράσεις για τον σχολικό εκφοβισμό, στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων της θεματικής ενότητας Ζω καλύτερα- Ευ Ζην με τίτλο : Δε μαλώνω, δε μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω.
Οι δεξιότητες στόχευσης του εργαστηρίου είναι:
Δεξιότητες (4C’s): (Κριτική Σκέψη) (Δημιουργικότητα),
(Συνεργασία), (Επικοινωνία)
P4/wC (πρόγραμμα φιλοσοφίας με και για τα παιδιά)
εκτός από τις δεξιότητες (4C’s) καλλιεργεί την
φροντιστική (caring) και την κοινότητα διερεύνησης (communityofinquiry).
ProblembasedLearning Μάθησης μέσω διερεύνησης προβλήματος)
Δεξιότητες του νου ,Δεξιότητες μάθησης του 21ο
αιώνα, Δεξιότητες Ζωής, Ψηφιακές δεξιότητες.
Αρχικά τα παιδιά έγιναν ζευγαράκια και διάλεξαν έναν φίλο που είχαν καιρό να παίξουν μαζί του. Το κάθε ζευγαράκι μοιράστηκε τη ζωγραφιά και ο καθένας ζωγράφισε τον φίλο του. Τα παιδιά αλληλεπίδρασαν για να ζωγραφίσουν στο ίδιο χαρτί.
Στη συνέχεια τα ζευγαράκια έγιναν τετράδες, έκοψαν τις φιγούρες τους και η κάθε ομάδα συνεργάστηκε, συζήτησε κι αποφάσισε σε ποιο φόντο θα ήθελαν να τις κολλήσουν. Έπειτα έδωσαν έναν τίτλο σε κάθε εικόνα που δημιούργησαν.
Αργότερα έγινε μία συζήτηση στην ολομέλεια προκειμένου να διερευνηθούν οι προϋπάρχουσες αναπαραστάσεις σχετικά με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού. Με καταιγισμό ιδεών καταγράψαμε στον πίνακα τις σκέψεις των παιδιών γύρω από τη λέξη βία ή εκφοβισμός. Επίσης, τα παιδιά παρατήρησαν εικόνες από τις τρεις μορφές τις βίας (λεκτική, σωματική και ψυχολογική) και εξέφρασαν τις πρότερες γνώσεις τους γύρω από αυτές. Τα παιδιά αναφέρθηκαν σε δικές τους εμπειρίες και έγινε συζήτηση αναφορικά με το πως ένιωσαν, πως αντέδρασαν κ.τ.λ.
Κατόπιν διαβάσαμε το βιβλίο < Ο νταής του σχολικού>
Έπειτα επεξεργαστήκαμε την ιστορία μέσα από την ρουτίνα του Κύκλου Διαφορετικών Απόψεων και συνεχίσαμε με την ρουτίνα Απόδοσης Δικαιοσύνης στο Παρόν, Μέλλον και Παρελθόν.
Ενδεικτικές ερωτήσεις που έγιναν στα παιδιά ήταν:
τι σημαίνει νταής;
πως ήταν η συμπεριφορά του νταή;
τι συναισθήματα προκαλέι;
ποιός έφταιγε και γιατί;
τι θα συνέβαινε αν..;
τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Αριστοτέλης για να αποφύγει την δυσάρεστη κατάσταση;
τι θα συμβουλεύαμε τον Αριστοτέλη να κάνει για να αντιμετωπίσει τον νταή;
Έπειτα τα παιδιά αποτύπωσαν τις σκέψεις τους σε ένα φίλο εργασίας κι έδωσαν τη δική τους συνέχεια στην ιστορία από τη στιγμή που ο Αριστοτέλης μπαίνει στο σχολικό.
Στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα ψηφιακό κόμικς, με τις φωτογραφίες των παιδιών, με διαλόγους που δείχνουν που πως πρέπει να αντιδρούμε όταν μας ενοχλούν, χτυπούν ή εκφοβίζουν.
Αργότερα διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε το σενάριο <Μιμή η κουταλαυτού>:
Πρόκειται για ένα κορίτσι πέντε χρονών που έρχεται αντιμέτωπο με τα αρνητικά σχόλια των συμμαθητών που την κοροϊδεύουν της για τα αυτιά της.
Προσεγγίσαμε το σενάριο μέσω του εκπαιδευτικού δράματος χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του ρόλου στον τοίχο και της ανακριτικής καρέκλας.
Σε ένα μεγάλο χαρτί σχεδιάσαμε το περίγραμμα της Μιμής. Μετά σε κύκλο δίνουν ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλον καθώς ακούγεται μια γρήγορη μουσική. Μόλις σταματούσε η μουσική, το παιδί που κρατούσε τη μπάλα έλεγε μια λέξη που ταίριαζε στη Μιμή. Αν η λέξη αφορούσε εσωτερικό χαρακτηριστικό τότε την γράφαμε μέσα στο περίγραμμα, αν όμως αφορούσε εξωτερικό χαρακτηριστικό η λέξη γραφόταν γύρω απο το περίγραμμα της Μιμής.
Έπειτα ένα παιδί αντιπροσώπευσε τον Τζακ που έλεγε χλευαστικά σχόλια για την Μιμή και κάθησε στην ανακριτική καρέκλα. Τα παιδιά του έκαναν ερωτήσεις για να προβληματιστεί όπως: Θα ήθελες να σε κοροϊδεύουν; Πως θα ένιωθες;
Στη συνέχεια τα παιδιά δημιούργησαν μια αρματωσιά των συναισθημάτων και των αξιών. Σε μια κάπα καρφίτσωσαν σημειώματα και ζωγραφιές που θα ενθάρρυναν την Μιμή να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες.
Στο τέλος τα παιδιά συμφιλιώθηκαν κι έστησαν ένα γλέντι με χορό και τραγούδι για να το γιορτάσουν κι ακούσαμε το τραγούδι όπου υπάρχει αγάπη.
Στις επόμενες δραστηριότητες τα παιδιά προβληματίστηκαν πάνω στο έργο του MattMahurin με τίτλο <Bullyinng> και το επεξεργάστηκαν με τη ρουτίνα σκέψης Βλέπω- Σκέφτομαι- Αναρωτιέμαι.
Μετά εμβαθύναμε περισσότερο στο θέμα με τη μεθοδολογία των 6 καπέλων της σκέψης. Ενδεικτικά τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν στις παρακάτω ερωτήσεις:
Το άσπρο καπέλο:
Τι συμβαίνει σε αυτό το παιδί; Με ποιές λέξεις θα μπορούσες να το περιγράψεις; Του λείπει άραγε κάτι; και τι;
Το κόκκινο καπέλο:
Τι νιώθεις όταν βλέπεις ένα παιδί έτσι; Μήπως νιώθουν κι άλλοι συμμαθητές σου όπως αυτό;
Το κίτρινο καπέλο:
Τι λύσεις μπορούμε να βρούμε για να βοηθήσουμε αυτό το παιδί;
Το μαύρο καπέλο:
Μπορείτε να πραγματοποιήσετε όλες τις ιδέες σας σας; Ποιες δυσκολίες έχετε;
Το πράσινο καπέλο:
Μπορείτε να σκεφτείτε καινούργιες ιδέες ή λύσεις που μπορείτε να τις πραγματοποιήσετε;
Το μπλε καπέλο:
Αισθάνεστε ότι μπορείτε στο μέλλον να αντιμετωπίσετε ένα παρόμοιο πρόβλημα;
Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα διαβάσαμε το βιβλίο <Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε>
Στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα έργο τέχνης με το περίγραμμα των χεριών μας.
Συνθέσαμε τα γράμματα από το σύνθημα που μάθαμε.
Τέλος φτιάξαμε μια διαδραστική αφίσα με το πρόγραμμα thingling την οποίο εμπλουτίσαμε με εκπαιδευτικά βίντεο και παραμύθια για τον σχολικό εκφοβισμό που μπορείτε να δείτε εδώ
Το κόμικς μας έγινε και βιβλίο όπου πατώντας πάνω στα ηχεία μπορούμε να ακούσουμε τους διαλόγους. Μπορείτε να το δείτε πατώντας εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου